Pag-alis

A poem I made for someone really dearest and closest to my heart: Aalis ka nanaman, ang lungkot na nanaman Wala na namang kadamay, sa tawang walang humpay. Wala nanamang uunawa, sa walang tigil kong drama. Ang bahay ay nakakabingi sa tahimik, dahil mas mabuti pang maingay basta’t boses mo ang tinig. Kapag nalulungkot pakiramdam ri’y nagiisa ngunit pag andyan, at lungkot ay bisita alam … Continue reading Pag-alis